Sept. 3 1802
Earth has not anything to show more fair:
Dull would he be of soul who could pass by
A sight so touching in its majesty:
This City now doth like a garment wear
The beauty of the morning: silent, bare,
Ships, towers, domes, theatres, and temples lie
Open unto the fields, and to the sky,
All bright and glittering in the smokeless air.
Never did sun more beautifully steep
In his first splendour valley, rock, or hill;
Ne'er saw I, never felt, a calm so deep!
The river glideth at his own sweet will:
Dear God! the very houses seem asleep;
And all that mighty heart is lying still!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
het is een romantisch gedicht van William Wordsworth, dit zie je doordat hij de natuur beschrijft, het gedicht gaat over, je staat op die brug en je kijkt om je heen, wat zie je allemaal?
je ziet het allemaal vanuit het oogpunt van de ikpersoon wat hij allemaal ziet als hij op die brug staat, dit is ook meteen de titel westminster bridge is de brug waar hij op staat. Het is een romantisch gedicht, met allerlei aspecten van de natuur. De ikpersoon is de enige personage. Het gedicht speelt zich af op de brug
Een reactie posten